Oto zapowiadany artykuł szczegółowo opisujący gitary na których gra (lub grał) Kirk Hammett – zestawienie jest równie (o ile nie bardziej) bogate co tekst o gitarach Jamesa i również obejmuje wiosła używane od czasów „Kill’em All” po epokę „Death Magnetic”.
Płyta „Load” przyniosła w dorobku Kirka nowe gitary, jak i poprzednie płyty. Pierwszą z gitar jest ESP KH-2 „The Mummy” #1, #2, #3 i #4. Drewno użyte do tej gitary jest takie samo jak poprzednie sygnowane jego nazwiskiem modele. Posiada 2 przystawki EMG 81. Podobno jest to ulubiona jego gitara, co świadczy, że zarezerwował sobie prawo do grafiki znajdującej się na korpusie Posiada on 3 identyczne modele różniące się oznaczeniami progów oraz zniszczeniami na korpusie. Jedna z nich (ta powyżej) posiada na gryfie oczy Horusa, druga zaś egipskie hieroglify. A można na nim oglądać grafikę różnych części plakatu promującego film „The Mummy” z Boris’em Karloff’em w roli tytułowej. Obecnie na przystawkach lakier jest lekko zdarty (fabryczny relic w replice). Jest to replika jego pierwszego modelu, którą aktualnie używa. Na pierwszym z nich już nie gra, ponieważ uszkodzenia powodują ciągłe rozstrajanie gitary. Oglądać ją możemy na koncertach z video „Cunning Dtunts”, „S&M” oraz „Francais Pour Une Nuit”. Pierwszy raz używał jej na gigach promujących płytę „Load”. Drugi model został użyty tylko trzy razy live, na meczu pożegnalnym baseballisty Mariano Rivery, na którym zagrał utwór „Enter Sandman” oraz podczas festiwalu Orion + More, na którym mogli jammować członkowie Metclubu, na koncercie na Antarktydzie, jak również na wspólnym koncercie z jego ex zespołem Exodus podczas FearFestival. Trzeci obecnie używany od początków trasy promującej płytę „Death Magnetic”. Można także spotkać wersje z czaszkami na gryfie, jest to wersja fanowska. Posiada także wersje mini. Między dwiema wersjami z oczami Horusa, różnica jest na grafice główki, jedna jest bardziej czerwona i na odwrocie posiada customowe logo w białym kółku.
Kolejna gitara jest dość dziwna. ESP Wavecaster wykonany z akrylu (większa płyta pleksi), wypełniona niebieskim płynem identycznym z tym, który jest używany w popularnych „Lava” lampach. Kirk tylko raz użył jej na żywo, do wykonania piosenki „Am I Evil?” na Cunning Stunts. Przystawka jaka jest w tej gitarze to EMG 81. Aktualnie „spoczywa” w muzeum Rock’n’Roll Hall of Fame.
Podczas nagrywania płyty Kirk w swojej kolekcji posiadał również (jeden z bardzo wielu) Gibson Les Paul Stadnard. Jak większość jego gitar od tej firmy, jest standardowym modelem. Przystawki posiada firmy Gibson.
Następny nabytek to Fender Stratocaster Headstock Reverse. Posiada ona odwrócona główkę oraz mostek (podobny model posiadał Steve Ray Vaughan). Kirk używał jej w tamtych czasach tylko do rozgrzewania się na koncertach.
Następne gitary nie pożyły długo u Kirka (chociaż jak wiemy ma on sentyment do swoich gitar). LTD Smash zostawały niszczone podczas jednej z tras. Jedna z nich została rozwalona podczas „Cunning Stunts”. Przystawki w niej to Seymour duncan humbucker przy mostku oraz single coil przy gryfie. Konstrukcja ich to bolt-on. Posiada 2 potencjometry, po jednym na volume i tone.
Kirk posiadał również w tamtych czasach i akustyczne gitary. Jedną z nich jest 1966 Martin D-28. Używał jej na koncertach podczas akustycznych setów.
Ostatnią gitarą jaką nabył podczas promocji tego albumu jest Fender 1963 Stratocaster #1 i #2. Jest to standardowy model tych gitar. Nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym. Kolor jej to morska zieleń z białą maskownicą. Na zdjęciu widzimy dwie bardzo podobne gitary, różnią się jedynie tym, że drugi model nie posiada obić i ma pożółkniętą maskownice. Oglądać ją możemy (model #1) w teledysku do „I Disappear”.
Nowa płyta „Reload” to oczywiście nowe „perełki” w kolekcji Kirka. Pierwszą z nich jest Gibson Les Paul Standard. Przystawki to 2 Gibson PAF. Oglądać możemy jej w teledysku do „The Memory Romains”.
Kolejną nowością podczas sesji tej płyty jest gitara Dan Electro U2. Niestety nie wiemy zbyt dużo o tej gitarze. Można ją ujrzeć w teledysku do „The Unforgiven II”.
Godin Multiac black, blonde, blue & tobacco to następna nowość w kolekcji Kirka. Posiada on 3 modele tej gitary w kolorze czarnym (black), naturalnym (blonde) oraz niebieska (blue). Korpus ich jest wykonany z mahoniu, gryf z klonu, zaś podstrunnica z palisandru. Elektronika w nich to Custom LR Baggs I-Beam Duet electronics z przystawką montowaną tuż pod siodełkiem i wewnętrznym mikrofonem pojemnościowym. Używał jej do akustycznych setów podczas promocji płyty „Reload”.
Gitarą obecnie nie używaną przez Kirka jest Gibson Flying V Korina #2 (Natural). Parametry tej gitary są standardowe dla tego modelu. Jest ona koloru brązowego z białą maskownicą.
Podczas wizyty w Polsce Kirk dostał gitarę od syna Witkowskiego (słynnego lutnika – przyp. red.). Specjalnie zrobioną na tą okazję. Jest to gitara Witkowski ST Junior.
Tym razem gitara National Resolectric. Jest ona z afrykańskiego mahoniu, przystawki w niej to Highlander IP-1X oraz P-90. Użył tej gitary podczas akustycznych setów na trasie “Poor Re-touring Me” w 1998r. Identyczny model (tylko z czarnym z tyłu korpusem) posiada James.
Ostatnim nowym nabytkiem Kirka podczas promocji tej płyty jest ESP Semi-Acustic Eclipse. Korpus wykonany jest z mahoniu z przednią płytą z klonu, podstrunnica zaś z palisandru. Przystawka jest piezoelektryczna z aktywnym equalizerem. Posiada tylko potencjometr volume. Używana była podczas akustycznych koncertów przy trasie promocyjnej „Reload”.
Z gitar akustycznych posiada on także gitarę Takamine.
Płyta „Garage Inc.” też przyniosła nowości wśród gitar. Tym razem jest to ESP KH-3 Eclipse. Jest strojona do D. Korpus jest zrobiony z olcha, gryf z mahoniu, zaś podstrunnica z palisandru. Nie posiada żadnych grafik na korpusie. Na gryfie możemy oglądać pająki na progach:1, 3, 5, 7 i 9 oraz czaszki z piszczelami na progach: 12, 15, 17, 19, 21 i 21. Użył ją podczas występu „MTV’s: Metallica at Roseland Ballroom” wutworze „The Small Hours”.
Kolejnymi nabytkami są ESP Vintage Plus #1 i #2. Posiada on 2 modele tej gitary. Różnią się jedynie wytarciami na korpusie. Jest to standardowy model tej gitary.
Gibson Les Paul Standard to gitara, która nigdy nie ujrzała „światła dziennego”. Kirk używał jej tylko w studiu. Nie wyróżnia się niczym specjalnym.
Oraz ostatnią gitarą w tamtych czasach jest ESP Flying V #2. Jest to gitara bardzo podobna do KH-1, tyle że ma wprowadzone kilka dodatków, a mianowicie dodano 2 przystawkę EMG 81 oraz ma stały mostek tune – o – matic. Na progach można zauważyć tańczące diabełki. Była używana podczas występu „S&M”.
Podczas trasy „Summer Sanitarium Tour” Kirk nabył 3 nowe gitary. A mianowicie ESP „Frankenstein”. Różnią się od siebie kolorem (jedna jest czerwona, zaś druga zielona) oraz potencjometrami. Korpus jest z olcha, gryf z klonu, a podstrunnica z palisandru. Posiada 2 przystawki EMG 81. Ma aż 6 potencjometrów (zielony model posiada jedynie 2 potencjometry, tak samo jak jeden z czerwonych), oraz stały mostek tune – o – matic. Oznaczenia progów na boku podstrunnicy podświetlane są na zielono. Zaś na progach widnieje napis „WARNING! THE MONSTER IS LOOSE!”. Grafika na korpusie przedstawia Boris’a Karloff’a jako Frankenstein’a. Oczy Frankenstein’a są podświetlone czerwonymi (w drugim modelu na zielono), bardzo jasnymi diodami LED. Jeden z modeli z czerwoną grafiką oraz 2 potencjometrami można oglądać na dodatku DVD do płyty „St. Anger”.