Mnemic: Recenzje reedycji płyt „Mechanical Spin Phenomena” i „The Audio Injected Soul”

„Co tam za płytki trzymasz?” – spytał znajomy, kiedy zobaczył mnie z nowymi krążkami do recenzji. „Mnemic, znasz ich?” – spytałem licząc na twierdzącą odpowiedź rozmówcy będącego fanem Textures czy Periphery. „Stary, Mnemic jest dla Danii tym, czym dla Polaków Kobong” – odparł. I ta właśnie myśl zagnieździła się w mojej głowie i prawdopodobnie pozostanie tam na długo – a na pewno za każdym razem, gdy będę miał ochotę po raz kolejny pogować w autobusie włączając jedną z płyt Duńczyków i robiąc przy tym groźną minę.

W tym momencie oddani fani Mnemica zapewne drapią się po głowie. Jak to? Nasz ulubiony zespół ukrył przed fanami wydanie nowego krążka, a końcowy efekt wysłał jedynie do mniej lub bardziej poważnych mediów? Spokojnie, wciąż ostatnim krążkiem grupy jest wydany w 2012 roku 'Mnemesis’, a dziś zajmiemy się jedynie reedycjami dwóch pierwszych albumów nagranych przez Duńczyków.

Ciężko jest tak naprawdę ocenić to, co w zamyśle zespołu oznacza słowo „reedycja”. Po wielokrotnym przesłuchaniu zarówno 'Mechanical Spin Phenomena’ jak i 'The Audio Injected Soul’ w wersji pierwotnej oraz najnowszej ciężko znaleźć jakiekolwiek znaczące różnice względem tej pierwszej. Ot, wydanie jeszcze raz tego samego z jednym bonusowym utworem w postaci singlowego 'Ghost’ oraz ciche liczenie na to, że spora ilość fanów to kupi. W mojej opinii jednak wbrew pozorom wcale się nie przeliczono.

Tak to już jest, że dobrym rzeczom jesteśmy w stanie sporo wybaczyć i tak samo jest w tym przypadku. Podczas gdy Mnemic, którego znamy z najnowszej odsłony z 2012 roku poszedł w stronę wolniejszych temp i grania podchodzącego bardziej pod Textures niż Meshuggah, tak dwa pierwsze krążki formacji można z pewną rezerwą określić mianem djentu inspirowanego nową falą nu metalu. Dewizą zespołu zdawało się być hasło „skopiemy wam tyłki, dołożymy do tego mnóstwo chwytliwych melodii i jeszcze się wam to spodoba”.

I faktycznie, podobało się. Tak samo na początku XXI wieku, jak i teraz. Przy pierwszych dźwiękach otwierającego debiut zespołu 'Liquid’ w oczy słuchacza bezczelnie wstępuje czyste szaleństwo, a słysząc śpiewane w refrenie „As the fire burns I’m standing still, I’m paralyzed and cold” chcielibyśmy się znaleźć w upalny dzień na Metalfeście, headbangingując wraz z całą ekipą ludzi w podobnym stopniu nienormalnych.

To samo tyczy się zresztą wszystkich zawartych na obu krążkach utworów. Wrzask, melodie i połamane metrum połączone ze sobą tworzą muzykę ciężką, techniczną, a przy tym wyjątkowo łatwą do przyswojenia. Jaki jest więc cel wydawania reedycji krążków, które zostały świetnie nagrane, a do tego dźwięki na nich zawarte nie zestarzały się nawet o dzień? Oczywiście każdy teraz pomyśli o kasie – i na pewno w pewnym sensie słusznie. Chęć przypomnienia światu o swoich pierwszych krążkach po wypłynięciu na szersze wody? – również bardzo możliwe.

Ciężko jednak stwierdzić, czemu tak bardzo nie przyłożono się do zawarcia ciekawego dla oddanych fanów materiału – rzadko spotykanego nagrania z koncertu, remixów czy chociażby wczesnych nagrań zespołu. Wnioski w tym momencie nasuwają się same – recenzowane krążki warte polecenia są jedynie tym, którzy o Mnemicu właśnie usłyszeli lub takim, którzy słyszeli, ale nie mieli na niego zbyt wiele czasu. Pozostaje jednak apel do fanów zespołu – nie znajdziecie na obu płytach nic nowego. Jeśli w Waszej kolekcji w formie fizycznej lub cyfrowej znajduje się któreś z pierwszych dzieł Duńczyków – kupcie swoje ulubione piwo, rozsiądźcie się w fotelu i odświeżcie sobie oba wydawnictwa. Będzie to z pewnością bardziej korzystne wyjście od inwestowania w omawiane reedycje. Oba krążki otrzymują łączną ocenę w okolicach 60% – jeśli jednak ktoś nie miał nigdy styczności z rzeczonym zespołem, może spokojnie dodać do tego wyniku 20%.