Pinn Dropp: Recenzja albumu „Perfectly Flawed”

Scena progresywna w Polsce w ostatnich latach nieustannie się rozrasta, zaskakując nas kolejnymi interesującymi projektami. Do tego grona aspiruje także Pinn Dropp, które debiutanckim longplayem „Perfectly Flawed” zamierza mocno zaakcentować swoją pozycję.

Kapela powstała już w 2015 roku, kiedy to gitarzysta i kompozytor Piotr Sym połączył siły z Dariuszem Piwowarczykiem – perkusistą, kompozytorem i producentem. W następnych latach dołączyli do nich multiinstrumentalista Mateusz Jagiełło oraz basista Paweł Woliński.

Pinn Dropp tworzy w obszarze rocka progresywnego z elementami metalu i psychodelii. Niestraszne są im bardzo długie, rozbudowane kompozycje, w których muzycy mogą w pełni zaprezentować swój kunszt. Brzmienie „Perfectly Flawed” natychmiast przywodzi na myśl wczesne Dream Theater. Jednak popisy gitarowe zastępują tutaj delikatniejsze, bardziej melodyjne i harmonijne kompozycje.

Osiem utworów to sentymentalna podróż do czasów rozkwitu rocka progresywnego, gdzie dłużej znaczyło lepiej, a płytę wieńczyła epicka suita. Tak jest i tutaj. Tytułowa kompozycja pełna zmian tempa, świetnych solówek i popisów wokalnych kreuje pejzaż pełen różnorodnych emocji.

Na uwagę zasługuje łatwość z jaką Pinn Dropp tworzą długie, różnorodne i rozbudowane utwory. Trzy ponad 10-minutowe kompozycje poruszają się w obrębie wspólnej tematyki, a jednak budują napięcie w całkiem inny sposób. Nie brakuje tutaj gitarowych popisów, chwytliwych wokali, czy basowych wstawek.

„Perfectly Flawed” to udany krążek, który może być dobrym początkiem kariery dla muzyków z Pinn Dropp, którzy mają chrapkę na zawojowanie rodzimej sceny progresywnej.