PODSUMOWANIE i luźny komentarz do I etapu badania pt. „Ulubione utwory Metalliki polskich fanów”

Wiecie jak głosowaliście, ale zobaczmy, czy okazało się to w pełni przewidywalne, jak mówili niektórzy, czy udało się Wam – jako ogółowi – czymś jednak zaskoczyć. Zapraszamy do dyskusji, choć te o gustach bywają niebezpieczne.

*** NAJBARDZIEJ WYRÓŻNIAJĄCE SIĘ UTWORY STUDYJNE ***

Zdajemy sobie sprawę, że takie prawdziwe TOP 10 wybierzecie głosując dopiero na „setlistę marzeń”, ale przekrojowo patrząc można już wskazać kawałki, na które oddaliście najwięcej głosów i które tym samym wybiły się ponad przeciętność:

1. Master of Puppets (69%, 1 499 głosów)
Absolutny rekord, jedyny utwór, który zdobył ponad 2/3 głosów.

2. ex aequo: Seek And Destroy (55%, 1 192 głosów) i One (54%, 1 180 głosów)
1% spokojnie można uznać za granicę błędu statystycznego; chyba nie ma co robić dogrywki?

3. Fuel (53%, 1 104 głosów)
Wiadomo, że wybór zależy od kontekstu, ale jest jak jest. Pamiętajmy, że to tylko zestawienie najbardziej wyróżniających się na swoich płytach kompozycji – prawdziwy finał trwa w najlepsze.

4. Fade To Black (49%, 1 061 głosów)
Kultowa ballada zamyka elitarne grono utworów, które przekroczyły symboliczne 1000 głosów. Z uwagi na zupełnie inny kontekst nie liczymy tu, ale odnotowujemy pozycję ewidentnie lubianego No Leaf Clover (52%, 1 012 głosów).

5. For Whom The Bell Tolls (46%, 997 głosów)

6. ex aequo: The Memory Remains (47%, 980 głosów) i St. Anger (48%, 979 głosów)

7. All Nightmare Long (44%, 931 głosów)

8. ex aequo: Creeping Death (40%, 876 głosów), Blackened (41%, 888 głosów) i Enter Sandman (41%, 892 głosów)

9. Until It Sleeps (37%, 764 głosów)

10. The Four Horsemen (33%, 717 głosów)

Dalej mamy już przepaść, nad którą jeszcze razem na 11. miejscu wiszą trzymając się jedną ręką:

Orion (30%, 665 głosów)
Battery (30%, 656 głosów)
The Unforgiven (31%, 684 głosów)
Nothing Else Matters (31%, 676 głosów)
The Unforgiven II (31%, 655 głosów)
The Day That Never Comes (32%, 673 głosów)
The Unnamed Feeling (31%, 631 głosów)
King Nothing (30%, 616 głosów)

Czas skomentować poszczególne płyty:

*** KILL’EM ALL ***

 Loading ...

Pierwsze miejsce nie zaskoczyło. Grany od niepamiętanych czasów do dziś, chwytliwy i skandowany przez tłumy „Seek” nie miał sobie równych. Horsemen i Whiplash to kolejne ikony mówiące w zasadzie o samym zespole, więc i ich można się było spodziewać na podium. Złośliwi wypomną tu zasługę Mustaine’a.

Single zwykły być najbardziej popularne, a tu zonk: Jump In The Fire w ogonie. Bardziej natomiast zaskakiwać może wyjątkowo słaba pozycja kultowego solo Cliffa Burtona i Metal Militii, która jest chyba jednym z najbardziej thrashowych szczot Metalliki.

W ramach nagrody pocieszenia posłuchajmy jej sobie:

httpv://www.youtube.com/watch?v=0myrCtjt4Ik

*** RIDE THE LIGHTNING ***

 Loading ...

Ktoś rozważał samobójstwo, wybił dla niego dzwon i przypełzła po niego śmierć. Klasyczny czarny scenariusz z życia wzięty. I tu nie ma więc zaskoczenia, choć prawdę mówiąc spodziewaliśmy się wyższej pozycji epickiego The Call of Ktulu.

Wyraźny spadek już po Creep, ale całkowitej otchłani znajdziemy tylko Lodowy Potrzask, spod którego nie widać Ucieczki.

httpv://www.youtube.com/watch?v=FTnvalPxxbY

*** MASTER OF PUPPETS ***

 Loading ...

Tutaj ewidentnie potwierdziliście, co już niejeden ranking zrobił wcześniej, że bez „Master of Puppets” nie ma Metalliki. I choć wszyscy kochamy instrumentale, to druga pozycja Orion, szczególnie na tle dość słabych wyników całej reszty jemu podobnych, miło zaskakuje. Jeszcze jeden głos i zasługę za to możnaby przypisywać diabelskim mocom. Obstawialibyśmy go prędzej na 4. pozycji, a Battery i Sanitarium wcześniej. Miło jest się czasem pomylić.

Załamanie odnotowujemy po Sanitarium – w gorszej połowie umieściliście najmniej złożone produkcje, a w przypadku lovecraftowskiego The Thing That Should Not Be tytuł okazał się być proroczy.

httpvh://www.youtube.com/watch?v=5srpggS-2-g

*** …AND JUSTICE FOR ALL ***

 Loading ...

Cud! Kolejne proroctwo spełnione! One jest number one. A tak serio to oczywiście inaczej być nie mogło, skoro nawet najwięksi krytycy AJFA wskazują na wyjątkowość tego utworu. Blackened, Sorrow… klasyka, ale tuż za nimi myśleliśmy raczej o hołdującym legendzie To Live Is To Die, a to jednak zostało zepchnięte na dalszy plan przez najbardziej zamotany kawałek tytułowy, o zamiłowanie do którego byśmy Was tak od razu nie posądzali.

Po instrumentalu wyraźny spadek – Straw i Frayed Ends chyba Was nużą, a Beholder to ewidentny niewypał – jak oni to mogli zrobić singlem promującym album w USA? – mógłby ktoś zapytać. No i nic dziwnego, że nikt tego wtedy nie kupował przy takim poparciu i dopiero „One” rozsławiło płytę na dobre. Chyba, że miał to być jakiś manifest, czy coś…

httpvh://www.youtube.com/watch?v=dEfwS5eMwBA

*** BLACK ALBUM ***

 Loading ...

Trochę sie na Was zawiedliśmy. „Enter Sandman”? Poważnie? Fakt, wtedy to był hicior wszechczasów, wielu przez niego sięgnęło po gitarę, do dziś od jego chwytów zaczynają naukę, ale szczerze mówiąc sądziliśmy, że Sandman się już po prostu przejadł. A jednak wąska grupa najbardziej oddanych fanów czuje do niego miętę. Zatem brawa dla niego, widocznie czar nie przeminął. Unforgiven i NEM – jedne z najpiękniejszych ballad ever – tu sentymenty rozumiemy jak najbardziej.

Dalej jest 2x ciężko, a potem jest już tylko grupka Przyjaciół w Biedzie (z Mega Ubogim na czele). W sumie biorąc pod uwagę fakt, że ich lidera nigdy nie grali na żywo to 12% i 6. miejsce to i tak niezły wynik. Ostatnie cztery są niemal ex aequo, więc chyba większość postrzega je jako nijakie, choć jak na nasze Struggle i The Never kopią tyłek, a God buja, jak mało który i zasługują na więcej.

httpv://www.youtube.com/watch?v=ufCvtKfR2OI

*** LOAD ***

 Loading ...

Until It Sleeps pierwsze i nie powiemy, że my już zasnęliśmy z nudów, bo to faktycznie jasny punkt tej płyty. Świetny teledysk, pełen metafor podobnie jak osobisty tekst i ogólnie klimat. Kilka kolejnych zresztą nie gorsze. Szczególnie miło widzieć jest Outlaw w czołówce.

Bohatera dnia podejrzewamy o lekkie oczukiwanie w zw. z tym, że na S&M wyszedł na dużo przystojniejszego niż fabryka dała z początku. Przepaść po Mama Said wyraźnie dzieli płytę na lepszą i gorszą połowę. Tą drugą zamyka prawdziwie powykręcany (z bólu) biedaczek (tak się nazywając aż sam się prosił – czy to aby na pewno przypadek z tymi tytułami?).

W tej wersji Twisted jednak rządzi (jak cała audycja zresztą, szczególnie dobrze w konwencję country wpisał się Creeping Death, ale to już poszukajcie sami, jeśli nie znacie):

httpv://www.youtube.com/watch?v=acH5DLxX2QE

*** ReLOAD ***

 Loading ...

Pierwsze cztery kawałki z płyty, a potem już jej chyba nie słuchacie [prywata: to była moja pierwsza płyta Mety i dokładnie w ten sposób z nią postępowałem przez pierwsze kilka tygodni]. Ew. Fixxxer i Low Man’s Lyric zasłużenie utrzymały się na powierzchni.

Ale potem już tylko marność, wszystko marność. W Slither „cyrk przyjeżdża do miasta, a Ty grasz głównego clowna”. Połączmy to z jego fenomenalnym 1% wynikiem (20 głosów) i sami wiecie co. To najgorszy wynik w całym zestawieniu. Jak każdy Ślizgacz w końcu testu nie zaliczył.

httpv://www.youtube.com/watch?v=v7ZN7np0iAc

*** ST. ANGER ***

 Loading ...

Patrz wyżej.

Errata:

A nie, przepraszamy – Unnamed nie jest z początku albumu, za to miał być dziewczynką i to pewnie stąd ta sympatia.

Na koniec Brudne Okno i Czystka, której przez nie nie dojrzymy. Dirty Window wydawał się nam mocny, chwytliwy, ciężki, poza tym grany na żywo w miarę często podczas zeszłej trasy jako jedyny obok Frantic i St. Anger, a tu proszę.. Myśleliśmy, że oddzieli od świata zewnętrznego więcej kawałków, w tym Dzieciaka, którego już całkiem nie byłoby za nim widać. Sweet Amber lepszy od All Within My Hands i My World też daje do myślenia.

httpv://www.youtube.com/watch?v=G35viB_prr8

*** DEATH MAGNETIC ***

 Loading ...

Zaczyna się koszmarnie… i dobrze. ANL rządzi na tej płycie pod każdym względem. Taki miks wszystkiego co w Mecie najlepsze (włącznie z riffem niemal rodem z Blackened, tyle że w innym kontekście) i ewidetnie to czujecie, bo po nim już niemały uskok. TDTNC – singiel promujący – tu akurat małe zaskoczenie, bo czy naprawdę jest aż taki dobry? Mamy w pamięci te gromy, które spadły na niego za bycie „mizerną podróbką One i Fade To Black”, gdy się ukazał przed premierą płyty, a jednak się do niego przekonaliście. Wydawałoby się, że trzeci Unforgiven prędzej mógłby zająć jego miejsce. Dalej typowo koncertowe, bo proste i porywające BB&S i otwierające płytę, jak i prawie każdy od paru lat koncert TWJYL, które samo z siebie też daje radę. Może to przez ten podrasowany riff z Jump In The Fire? Takie drugie wcielenie, ale jak widać „kopiowanie samych siebie” wyszło im na dobre.

Nie ma tak naprawdę przepaści na tej płycie – popularność spada w miarę płynnie. Ostatnie dwa kawałki mają 10% – tyle niektóre na poprzednich albumach miały będąc w środku, więc i album ogólnie najwyraźniej się udał. Co Wam się nie podoba w S&R trudno powiedzieć, ale ostatecznie za najgorsze uważacie Cyanide i… The End of The Line. Metallica chyba podświadomie tymi imionami skala swoje najmniej udane dzieci…

Na żywo jednak fani raczej na Cyanide nie narzekają i śpiewają w najlepsze:

httpvh://www.youtube.com/watch?v=YEUB-PbBmCA

*** POZOSTAŁE UTWORY ***

 Loading ...

Bezlistna Koniczynka okazała się mimo wszystko przynosić szczęście. Jak się okazuje można też Zniknąć, a mimo to się liczyć.

Jednak jeśli w grę wchodzi bardziej dosłowne Usunięcie Człowieka, to już trudniej. No a rapu to Wy nie kochacie. Znowu To Zrobili (bo nie oni pierwsi) i też na tym polegli.

*** ULUBIONE „NOWE” COVERY ***

 Loading ...

Teledyski, teledyski i jeszcze raz teledyski – wszystkie trzy na pudle. Cieszy czwarte miejsce czarodziejskiego Astronomy. Miło też zobaczyć nigdy niegrane na żywo Remember Tommorow Maidenów jeszcze z jako takim wynikiem, w dodatku lepszym od Loverman! Kochaś wypadł nieźle, ale nie oczarował najbardziej.

Po nim to już odrzuty poniżej 10%. Na koniec tak naprawdę The More I See, bo następnych coverów Ramones pewnie nikt po prostu nie zna z uwagi na to, że pojawiły się na singlu St. Anger i jeden osobno jako tribute, czyli swoją pozycję z płyty ostatni utwór na dobrą sprawę zachował. My tam go bardzo lubimy i co jak co, ale naszym zdaniem na pewno jest lepszy niż choćby It’s Electric, czy Free Speech.

httpv://www.youtube.com/watch?v=JGoF_W8-gT0

Przy okazji dla żyjących w (błogiej?) nieświadomości jaka Metallica potrafi być skoczna, tak brzmią covery Ramones:

53rd & 3rd:

httpv://www.youtube.com/watch?v=DZfJW_s_OsI

Commando:

httpv://www.youtube.com/watch?v=IwUsXv6_VDk

Grali to nawet razem z Avenged Sevenfold w 2006:

httpvh://www.youtube.com/watch?v=3Zjymqeomy8

Now I Wanna Sniff Some Glue:

httpv://www.youtube.com/watch?v=t7APHjZlHH8

We’re a Happy Family:

httpv://www.youtube.com/watch?v=Ny3lURCCwOg

Today Your Love, Tommorow The World:

httpv://www.youtube.com/watch?v=E5AjvPkDVgw

Cretin Hop:

httpv://www.youtube.com/watch?v=OZtjmhOyncY

*** ULUBIONE „STARE” COVERY ***

 Loading ...

Am I Evil? i So What? – dwa od dawna nurtujące tymi pytaniami covery biły się o palmę pierwszeństwa do ostatniej godziny. Wygrało zło w bardziej okultystycznej niż zdeprawowanej postaci. Co ciekawe: na trzecim miejscu Last Caress. Tzn. nic w tym jakiegoś zaskakującego, skoro mowa o zabijaniu dzieci i gwałcie na samym początku, ale jego drugi studyjny człon, tj. Green Hell, do którego za to można trafić, dostał figę z makiem i jest gdzieś na końcu. Dobrze robią, że je grają osobno czyli. Choć może to też kwestia zmiany tej nagłej zmiany tempa na dość bezlitosne dla szykanowanego ostatnio Larsa..

Rozpadlina zaczyna się za Stone Cold Freddim. Nie wiemy, co macie do Motorhead, ale prawie cały wylądował tam, z czego dwa ostatnie ciężko usprawiedliwić tym, że ich poza bootlegiem nigdzie nie wydano, bo towarzyszące im Damage Case na Garage Inc. przecież jest. Ogólnie na urodzinach Lemmiego to Wy byście się chyba dobrze nie bawili. Trochę ew. zaskakuje słaby wynik „The Prince”, które m.in. otwierało Metallice drogę do kariery, choć z drugiej strony… Kto wie, co by było, gdyby się taśma nie zerwała i The Prince nagrałoby się ostatecznie na ich pierwsze demo? Może też by się nie spodobało aniołom biznesu i tyle byśmy ich słyszeli.

The Chase Is Better Than The Catch:

httpv://www.youtube.com/watch?v=Vt0Qzvyxbvo

We Are The Road Crew:

httpv://www.youtube.com/watch?v=fOvkSBC70VE

*** ULUBIONE NIEWYDANE / NIEDOKOŃCZONE ***

 Loading ...

Tutaj ewidentną porażkę poniosły dema z Presidio, choć zaraz, zaraz.. dwa z nich są na 3. i 4. miejscu. Może dlatego, że były najbardziej „dokończone”, choć wielu chwali riff z Shadow of The Cross i nie może odżałować, że go nie wydali. My tam raczej ubolewamy nad wykorzystaniem świetnego refrenu z More Than This w We Did It Again. To jak go podrasowali uruchamia wyobraźnię, jaki to mógł być miażdżący kawałek.

Ale co by było gdyby… Na drugie Shine możemy jeszcze mieć nadzieję, bo obiecali, że do kosza tym razem nic nie wywalą. Na zwycięskie Death Is Not The End, które swoje organy oddało, by żyć mogły The End of The Line i All Nightmare Long już niestety się nie doczekamy, choć ten chwytliwy riffik może, moooże jeszcze odkopią…

httpv://www.youtube.com/watch?v=mqM3Z3rWlAI